aanmelden

Don’t speak Dutch? Use the possibility to translate our site in English, German, French or any language you wish! See the right site of this page!

Vul onderstaand formulier helemaal in.

Column van een ervaren Fisher(wo)man

Ooievaarskuitenvet
Toen ik 13 was begon mijn zeilcarrière, bij de zeeverkenners, in een onverwoestbare stalen lelievlet. Toen nog met katoenen zeilen. De tien jaren die er op volgden hebben ontzettend veel (vaar)plezier gegeven, daarna trouwens ook en nog steeds blijven herinneringen van toen helder. De zeeverkennerscultuur was apart, en dat is hij nog steeds. Ook toen was een vorm van inwijding normaal, alles uiteraard binnen de grenzen van het toelaatbare. Neptunus kwam tijdens het eerste kamp voor beginners opdagen en je moest poep eten (die bestond uit geknede ontbijtkoek). Nieuwelingen werden verder bijvoorbeeld bij de neus genomen door een van de leidinggevenden (de bootsman, de stuurman, de schipper….) of een ander meer geroutineerd bakslid. Ik kan me nog goed herinneren dat bij het inhangen van het roer op zaterdagmiddag of woensdagavond er opdracht werd gegeven om even het ooievaarskuitenvet te halen om het roer te smeren. Niemand wist natuurlijk waar het was gebleven en ik was even aan het zoeken. Zo leerde je een stukje incasseren, voor elke zeiler een belangrijke vaardigheid. Maar ook veel andere vaardigheden leerde ik in die tijd. Misschien vind ik daarom het varen met een Fisher zo leuk. Ik ben nu een volwassen zeeverkenner met een eigen stoere boot…

Frank Sangers